کد مطلب:122417 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:232
بی دینی معاویه در نظر علمای معتزلی
ابن ابی الحدید پیش از نقل جریان فوق گوید: بسیاری از علمای معتزله معاویه را بی دین می دانند و تنها به فسق او كفایت نكرده و گویند او ملحد بوده است و به نبوت رسول الله عقیده نداشته. آنان در این ادعا برای خودشان شواهدی زنده از سخنان معاویه آورده اند كه بر كفر او دلالت دارد: شرب خمر، پوشیدن حریر، استعمال ظروف طلا و نقره و غذا خوردن در آنها. به این منكر معاویه اعتراض كردند. او در جواب گفت: در رأی من چنین كاری جلال است و من با اخبار پیامبر كاری ندارم [1] و رد خبر رسول الله كفر است و زیاد را به پدرش ابوسفیان الحاق كرد، در حالی كه پیامبر فرموده: الولد للفراش و للعاهر الحجر. نیز از آن شواهد، كشتن حجر بن عدی است و اصحاب علی (ع) كه از اوتاد و زهاد بودند.
ابن ابی الحدید در شرح خطبه ی 60 نهج البلاغه آنجا كه علی (ع) می فرماید: بعد از من خوارج را نكشید برای آنكه كسی كه حق را می طلبد ولی راهش را پیدا نمی كند و به خطا می رود مانند كسی نیست كه باطل را می جوید و آن را به دست می آورد، [2] می نویسد: منظور این است كه خوارج حق را می طلبند و در پیدا كردن راه آن به اشتباه می روند اما معاویه از آغاز باطل را می طلبید و آن را به دست آورد. پدرش ابوسفیان پس از قبضه كردن خلافت توسط عثمان در مجلس او حاضر شد. آن زمان چشم ظاهر او مانند باطل وی كور شده بود. گفت: در مجلس ما غریبه ای اجنبی نیست؟ سپس گفت: پسران حرب! این قدرت را كه به دست آورده اید مانند توپ دست به دست به همدیگر بدهید. نه وحیی آمده و نه دینی، و همه ی چیزهایی كه محمد می گفت افسانه بود!
بوی گند قباحت آن گفتار كفرآمیز به حدی حاضران در مجلس را آزرد كه عثمان او را از جلسه بیرون راند.
ابن ابی الحدید در شرح خطبه ی 60 نهج البلاغه آنجا كه علی (ع) می فرماید: بعد از من خوارج را نكشید برای آنكه كسی كه حق را می طلبد ولی راهش را پیدا نمی كند و به خطا می رود مانند كسی نیست كه باطل را می جوید و آن را به دست می آورد، [2] می نویسد: منظور این است كه خوارج حق را می طلبند و در پیدا كردن راه آن به اشتباه می روند اما معاویه از آغاز باطل را می طلبید و آن را به دست آورد. پدرش ابوسفیان پس از قبضه كردن خلافت توسط عثمان در مجلس او حاضر شد. آن زمان چشم ظاهر او مانند باطل وی كور شده بود. گفت: در مجلس ما غریبه ای اجنبی نیست؟ سپس گفت: پسران حرب! این قدرت را كه به دست آورده اید مانند توپ دست به دست به همدیگر بدهید. نه وحیی آمده و نه دینی، و همه ی چیزهایی كه محمد می گفت افسانه بود!
بوی گند قباحت آن گفتار كفرآمیز به حدی حاضران در مجلس را آزرد كه عثمان او را از جلسه بیرون راند.
[1] شرح نهج البلاغه، ج 5، ص 29 و 30.
[2] لا تقتلوا الخوارج من بعدي فليس من طلب الحق فاخطأ كمن طلب الباطل فادركه. (همان، ص 78).